Anderhalve eeuw geleden zwommen er nog talloze roggen rond. Sinds er in de Noordzee een vangstlimiet is ingesteld gaat het langzaam de goede kant uit met deze vissoort.
Verdere bescherming is lastig door gebrek aan kennis. Om dit kennisgat te dichten doet Eleanor Greenway al een paar jaar promotie onderzoek aan de Wageningen Universiteit. Ze doet onderzoek naar de blonde rog, de stekelrog en de gevlekte rog. Ze wil weten hoe de roggen door de Noordzee bewegen, waar ze paren en waar ze hun eieren leggen en of ze migreren.
Data storage tag
Voor het onderzoek zijn roggen voorzien van een apparaatje dat elke tien seconden de temperatuur en de diepte van het water meet. Het slaat deze gegevens lokaal op omdat GPS onderwater niet werkt. De tag laat na een jaar of twee los. De stroming brengt ze naar het strand waar hopelijk badgasten ze vinden. Op de tag staat waar ze naartoe gestuurd kunnen worden.
Eieren zoeken
In de Oosterschelde kan je de taaie, leerachtige eikapsels vinden waar de jongen in hebben gezeten. Ze spoelen leeg aan op het strand of liggen tussen het gras op de dijk. Elke soort legt eikapsels met verschillende maten en vormen. Ook hier kan je onderzoekers helpen met het in kaart brengen van de verspreiding van de verschillende soorten. Een poster helpt je hierbij, meer weten kijk HIER.
Bron foto: Pieke Molenaar